Benden Selam Söyle Anadolu'ya

   

                Merhaba,

Vatana, toprağa hasret bir ömür “Benden Selam Söyle Anadolu’ya”.  İletişimin bu kadar kolay olmadığı geçmiş yıllar geldi aklıma. Benden selam söyle anama/babama …  Selamı gönderenin de alanın da yüreğini sızlatan bir burukluk ama aynı zamanda “selam (haber) geldi … dan sevinci…”  Buram buram hasret….

Kitabı okuyalı birkaç ay oldu, üzerine birkaç kitap daha bitirdim ama bu kitabın etkisi üzerimden  uzun süre gitmeyecek gibi.   

Yaşanmış bir hayat hikayesi, okurken kitapla özdeşleştim.  Adeta nefesim kesildi.

Olayların içine öyle bir girdim ki  okumaya ara veremedim, ara verirsem;  göğüs göğse savaş devam edecek, salgın hastalıklar daha da artacak, insanlar açlıktan ölmeye devam edecek, annesini arayıp bulamayan feryat figan ağlayan çocuklar çığ gibi büyüyecek, …..   gibi bir endişeye kapıldım. Oysa  bir an önce bitirirsem; insanlar hatasını anlayacak, anneler çocuklarına sımsıkı sarılacak, arılar-böcekler-kuşlar tekrar ülkemin köylerinde yemyeşil verimli ovalarda uçuşacak, köylüler huzur içinde hasadına gidecekti… Ve sabaha karşı kitabı bitirdim.

Ama hiç de düşündüğüm gibi değildi. Savaşın korkunç yüzünü yaşıyorsunuz (tabi ben Allahıma şükürler olsun ki huzurlu, sağlıklı bir şekilde koltuğuma uzanmış halde….  sadece yazılanları yaşadığımı hissediyorum aslında. Umarım bu şükürle günaha girmiyorumdur.)  Savaşın dini olmadığını,  iki yüzlülüğünü, insanların nasıl kullanıldığını, nasıl canavarlaştığını, yüz üstü bırakıldığını, hayatın nasıl perişan edildiğini, gencecik umutların nasıl savrulup gittiğini vs. vs.  

Kendi halinde huzurlu, ailen ve kardeşlerinle,  bağ-bahçe  ile uğraşırken,  sevdiğinle evlenme hayalleri kurarken birden bire  kara bulutlar dolaşıyor üzerinizde. Herkes bir köşeye savruluyor, bağınız bahçeniz talan, yitip giden hayatlar, bir lokma ekmeğe muhtaç hale geliyorsunuz, korkunç bir durum.

Ölmek istiyorsunuz  ölemiyorsunuz,  ölmemelisiniz de, yaşamak zorundasınız, geride bırakamadıklarınız …..

Keşke kalemi güçlü biri olsaydım da yüreğimdekini aynı duygularla size aktarabilseydim.  Ben okurken adeta boğuldum,  bunu yaşayanların psikolojilerini düşünemiyorum.

Benden Selam Söyle Anadolu’ya mutlaka okuyun.

Amacı, adı her ne olursa olsun savaşın sonuçları aynı. Paramparça umutlar, yitip giden hayatlar, hayaller….

Bu kitapta bir paragraf var çok dikkatimi çekti. Tüylerimi diken diken etti, geri döndüm tekrar okudum,  geri döndüm tekrar okudum.  Bir insan/ inanan bir insan (neye, hangi dine inandığının hiçbir önemi yok) nasıl bir psikoloji içinde ki……  bunları yazabiliyor, bu nasıl bir isyan ki yeri göğü adeta arşı aşıyor.

 Sevgiyle kalın,  çünkü sevgi varsa huzur, mutluluk, saygı, yetinme, barış … güzel olan her şey vardır……   sevgiyle kalın.